علامه دهر و وحید عصر، سید محمدمهدی بن سید مرتضی بن سید محمد بن سید عبدالکریم حسنی حسینی طباطبائی بروجردی‌الاصل نجفی المسکن، اعجوبه دهر، جامع منقول و معقول و مرجع عصر و دوران خویش بود .سید مرتضی طباطبائی بروجردی(ره)که از علما و مراجع کربلا بود، دارای دو فرزند است؛ یکی سید جواد که جد مرحوم آیت‌الله‌العظمی بروجردی(ره)است و دیگری،سید محمدمهدی بحر‌العلوم؛هر دو از بزرگان فقها و علمای اسلامی
سید محمدمهدی بحر العلوم، در سال 1155 ه.ق در شب جمعه چشم به دنیا گشود. پدر ارجمندش می‌گوید: «در آن شب که ولادت فرزندم مهدی بود، در عالم رؤیا امام هشتم(ع)را دیدم که شمع بزرگی را به شاگردش محمدبن اسماعیل بن بزیع می‌دهد. محمد آن شمع را بر فراز بام منزل ما می‌برد و روشن می‌کند. ناگهان نور آن شمع تا آسمان بالا می‌رود و دنیا را فرا می‌گیرد.»
......... آمـدی، جـانـم بـه قـربـانـت ولــی حـالا چـرا بی وفـا حـالا کــه من افـتــاده ام از پـا چـرا نوشـدارویی و بعـد از مرگ سهـراب آمدی سنگدل این زودتر می خــواستی، حالا چـرا عـمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست من که یک امروز مهـمـان توام، فـردا چـرا نـازنـیـنا مـا بـه نـاز تـو جـوانـــی داده ایــم دیگـر اکنون با جوانان ناز کـن، بـا مـا چـرا وه کـه بـا ایـن عـمرهـای کـوتـه بی اعـتبار این همه غافل شدن از چون منی شیدا چـرا شورفرهادم به پرسش سر بزیر افکنده بود ای لـب شـیـرین جـواب تـلخ سربالا چـــرا ای شب هجران که یکدم در تو چشم من نخفت این قدر با بخت خواب آلود من، لالا چـرا آسمان چـون جمع مشتاقان پریشان می کند در شگـفـتم من نمی پاشد ز هـم دنــیـا چـرا در خـزان هـجر گـل ای بلبل طبع حــزین خامُـشی شـرط وفـاداری بـود، غـوغـا چـرا شهـریارا بی حبـیب خود نمی کردی سفر این سفـر راه قـیامت می روی، تـنهـا چـرا